17 april 2021
Volgens de GGZ – in haar zorgstandaard – hebben zij rond de 4000 patiënten met DIS in behandeling. Tel daarbij degenen die in de handen van kwakzalvers zijn gevallen, naar ervaring van de in 2004 opgeheven WFH (Werkgroep Fictieve Herinneringen) destijds meer dan de helft. Je zou als niet-ingewijde het troebele DIS-gedachtegoed dan ook eerder bij zelfverklaarde ‘zieners’ dan bij BIG geregistreerde therapeuten verwachten.
Wij houden het erop dat de laatsten steeds dieper in een fabeltjesfuik terecht zijn gekomen, na de eerste stap te hebben genomen: kritiekloos het van oorsprong psychoanalytische concept accepteren, dat er een almachtig onbewuste zou zijn, dat een strenge censuur uitoefent en dat als zodanig herinneringen aan gruwelen uit het bewustzijn bant.
Over het onbewuste als entiteit, homunculus – of alter! – komen we in ons boek verder te spreken. Waar het hier om gaat is dat wij vermoeden dat tegen de 10.000 ouders of ouderparen door één of meer van hun kinderen is verstoten, omdat deze zijn gaan denken dat hun ouders tot een transgenerationele satanische sekte behoren, die babies vermoordt en zich te buiten gaat aan sadistische orgies.
Dat is niet iets wat je even op de koffie bij de buurvrouw bespreekt, omdat deze immers altijd zou kunnen denken: ‘waar rook is, is vuur. Er zal althans IETS waar zijn, van de beschuldigingen’. En dus blijven deze ouders – verstoken van enige steun – diep in hun holen verborgen. Sinds ‘overlevers’ niet meer door therapeuten worden aangemoedigd om naar de politie te stappen is alle hoop op maatschappelijke rehabilitatie de bodem in geslagen. In feite zijn deze ouders er vermoedelijk nog beroerder aan toe dan een jaar of 30 geleden, toen dit allemaal begon
.In die zin zijn we blij dat demissionair minister Grapperhaus de commissie Hendriks heeft benoemd, o.a. om de verhalen van overlevers eens en voor altijd haarfijn uit te zoeken. Maar de DIS-therapeuten hebben zich bij monde van brieven aan Grapperhaus en Hendriks* bij voorbaat ingedekt: zij staan geen objectieve weging van de feiten voor en willen zelf invloed uitoefenen op de keuze van de commissieleden. Deze moeten door hun cliënten ‘aanvaard’ worden. En zoals we inmiddels weten laten overlevers niemand in hun kringen toe, die hun levensverhaal niet bij voorbaat gelooft.
Zodat we vrezen dat deze “verschrikkelijkste catastrophe” die de geestelijke gezondheidszorg is overkomen sinds de tijd van de schedelboringen (lobotomie)”** nog wel even zal duren.
*https://www.lichtopsrm.com/correspondentie-met-de-commissie-hendriks/
**The notion that traumatic events can be repressed and later recovered is the most pernicious bit of folklore ever to infect psychology and psychiatry. It has provided the theoretical basis for “recovered memory therapy” – the worst catastrophe to befall the mental health field since the lobotomy era.Professor Richard J. McNally, 2005
**.https://journals.sagepub.com/…/10.1177/070674370505001301