3 december 2020
Al sinds het begin van de geruchten over Satanisch Ritueel Misbruik is er nooit enig bewijs gevonden van intergenerationele sektes die zich bezig zouden houden met extreem sadistisch seksueel misbruik, babyofferingen en kannibalisme.
De meeste westerse landen, waaronder ook Nederland, hebben op het hoogtepunt van de massahysterie (moral panic) gedegen onderzoek laten verrichten. Zo heeft de Amerikaanse FBI-agent Kenneth Lanning vele claims onderzocht en geen spoor van bewijs gevonden. In Engeland werd aan Jean La Fontaine, een professor in de sociale antropologie, een zelfde opdracht gegeven, zonder enig resultaat.
Niet alleen waren er geen positieve bewijzen: ook de hoeveelheid kinderen waarvan gezegd werd dat ze tijdens de rituelen waren afgeslacht, kon niet in overeenstemming worden gebracht met daadwerkelijke aantallen verdwenen kinderen.
Onderzoek naar gevallen als Michelle Smith/Pazder, de hoofdpersoon uit ‘Michelle Remembers’, wees uit dat de vermeende slachtoffers gewoon op school waren geweest in de tijd dat ze bijvoorbeeld zeiden onderaards opgesloten te hebben gezeten in een kist met slangen. Daarnaast waren vele verhalen technisch onmogelijk. Zo was er soms sprake van het afhakken en weer aanhechten van ledematen – zonder dat er een litteken overbleef. Onze eigen Yolanda uit Epe beweerde, achter een auto aan haar tepels over het strand te zijn gesleept. Daarnaast bleek bij gynaecologisch onderzoek dat slachtoffers die meerdere kinderen zeiden te hebben gebaard (en opgegeten) nooit zwanger waren geweest.
Maar, zeggen de gelovigen: dit alles is te danken aan kennis, die in de loop der eeuwen door de sektes is opgebouwd. Zij bezitten heel kundige artsen. En waar de verhalen echt niet kunnen kloppen, zijn ze via hersenspoeling ingefluisterd, om de buitenwereld te misleiden.
Op deze manier kun je een complottheorie er nooit onderuit halen. Men noemt die constructie in de wetenschapsfilosofie een ‘tautologie’ of ‘de Messias-drogreden’. Deze duikt nogal eens op bij gelovigen aan hervonden herinneringen in het algemeen en SRM in het bijzonder. Zo vormt zowel het ontkennen, als het bevestigen, van het vermeende misbruik, een ‘bewijs’ dat het daadwerkelijk bestaat.
Waar zijn we dat eerder tegengekomen? Bij alle heksenjachten, inclusief een zeer recente in het Amerika van de 50er jaren: die op communisten. Onschuldige mensen zijn toen daadwerkelijk ter dood veroordeeld op basis van drogredeneren.
Wij, van de Doos van Pandora, nemen een nuchter standpunt in: misstanden komen vroeg of laat uit. Hetzij doordat er mensen uit de school klappen, zoals onlangs bij het FvD, ofwel doordat het overheidsapparaat er achter komt, zoals bij sex-rings, en anders doordat artsen aan de bel trekken, zoals in het geval van sigaretten roken en softenon.
Zo is er onlangs een in het geheim opgezet martelcentrum van de onderwereld ontmanteld*. Tenzij je – zoals sommige zeer Christelijke Amerikanen – gelooft dat een satanische sekte over magische krachten beschikt, kunnen het soort praktijken zoals door ‘overlevers’ van SRM beschreven, niet langdurig verborgen blijven.
