15 augustus 2021 · 

MEER OVER ONS BOEK.

‘There is no stronger indication for the falsity of an opinion as the fact that it is applauded by the multitude.’ (HUME, 1777)

Het lijkt dan in ieders ogen hard om niet mee te gaan in mogelijke dwaalwegen van een naaste of publiek figuur, maar in feite doe je er iemand geen goed mee, om hem of haar in alle opzichten naar de mond te praten. Zoals een goede vriendschap betekent dat je elkaar af en toe, letterlijk, ‘de waarheidʼ zegt, zo mag iemand die haar verhaal in de wereld brengt ook geconfronteerd worden met de de haken en ogen daarvan.

Zoals we in hoofdstuk 8 (In therapy we trust) zullen zien bestaat de therapie in het kader waarvan herinneringen aan onbeschrijvelijk misbruik bovenkomen, veelal uit het kritiekloos aanvaarden van die herinneringen als feiten en het uitsluiten van een ieder die het waagt ze ter discussie te stellen. Ouders, zussen en broers, vrienden en vriendinnen, echtgenoten: zij hebben allemaal klakkeloos te accepteren wat er uit de doos van Pandora tevoorschijn komt. En anders liggen ze er uit.

Maar dit is niet hoe we de in de wereld met elkaar om zouden moeten gaan. Het is ongetwijfeld heerlijk om het als groep met elkaar eens te zijn en je af te sluiten voor geluiden uit de boze buitenwereld. Maar zoʼn gesloten systeem heeft het in zich een folie à deux-of- meer te worden. En een waansysteem kan alleen doorbroken worden als men het steeds weer met de feiten confronteert.

Zoals we in hoofdstuk 3 (Dwaalwegen) en 4 (De lenigheid van de menselijke geest) zullen zien, kun je het dan wellicht oneens zijn over de interpretatie van die feiten, maar het relativisme zou o.i. niet zover moeten gaan dat ook de feiten zelf ter discussie staan.

‘Alternatieve feitenʼ zijn constructies van mensen die de werkelijkheid niet onder ogen willen zien. Het postmodernistische sausje dat op gezag van de slecht begrepen relativiteitstheorieën van Einstein ‘alles’ relativeert en ook de werkelijkheid slechts als een – veelal door blanke mannen opgedrongen – constructie ziet, verhult de naakte feiten en maakt deze tot politieke standpunten.

Als laatste, om te benadrukken wat in alle gevallen over het hoofd wordt gezien, willen we wijzen op Hoofdstuk 10 waarin duidelijk wordt waartoe het onzuivere denken dat op bijna elke bladzijde van ons boek aan de kaak wordt gesteld, kan leiden. In dit hoofdstuk zullen de beschuldigde ouders*, broers en zussen een stem krijgen. Want die kun je geen ‘overlevers’ noemen. Ze zijn voor het leven getekend en niet zelden gebroken.

* Bij de foto: Nog ongewis van de nachtmerrie, waarin ze onbegrijpend zouden belanden door escalerende beschuldigingen van hun dochter: Pa en Ma Kok.