9 januari 2021
Lezers zullen zich zich misschien afvragen waarom we zoveel oude koeien uit de 90er jaren uit de sloot halen?
Daar zijn verschillende redenen voor. Dankzij de ‘memory wars’ die destijds woedden, werd er veel gepubliceerd door zowel voor- als tegenstanders van begrippen als verdringing/dissociatie, hervonden herinneringen, MPS/DIS en Satanisch Ritueel Misbruik (SRM). Hoewel de belangstelling van de media nu is afgenomen, zijn de verschillende standpunten echter nauwelijks dichter bij elkaar gekomen.
Wel heeft de wetenschap toenadering gezocht tot de ‘gelovige’ therapeuten, door te constateren dat het mogelijk is dat men een periode in zijn leven niet aan het doorgemaakte misbruik denkt, omdat het een plaatsje heeft gekregen. Of anders is het mogelijk dat seksueel misbruik niet als zodanig wordt geduid op het moment in het leven dat het plaatsvindt. Hoogstens is het jonge kind verbaasd of verward over het feit dat zijn geslachtsdelen door een vertrouwde volwassene worden gestreeld, of dat hij dat andersom moet doen bij de ander.
Veel dingen, echter, die volwassenen van een jong kind eisen zijn in diens ogen nu eenmaal vreemd, of zelfs onaangenaam. Zolang er sprake is van een band geeft een jong kind zich er vol vertrouwen en soms met tegenzin, aan over. Pas op latere leeftijd kan hij of zij met een schok constateren dat zijn vertrouwen destijds is misbruikt. Niet het misbruik an sich maar de vertrouwensbreuk kan dan de oorzaak van een psychisch trauma zijn.* Wetenschappelijk gezien betreft het in voorkomende zaken geen vergeten, verdringen of dissociatieve amnesie.
De therapeuten op hun beurt – m.n. Nel Draijer en Suzette Boon – hebben toegegeven dat het voorkomt dat MPS wordt nagebootst. Zij onderscheiden daarom echte van onechte MPS/DIS, maar blijven zeggen dat de echte gevallen veroorzaakt worden door ernstige (seksuele) trauma’s à la SRM. Niet te vergelijken, overigens, met de ambigue situaties waarvan hierboven bij seksueel misbruik als vertrouwensbreuk sprake was.
Ondanks het feit dat de kloof tussen wetenschappers en therapeuten dus nog bijna even groot is, krijgt de buitenwereld daar zelden inzicht in. De laatste keer dat de ‘memory-wars’ even opflakkerden was na de getuigenis bij DWDD van Griet op de Beeck**, die beweerde zich geen misbruik te herinneren, maar 104 ‘aanwijzingen’ te hebben dat het daadwerkelijk was gebeurd.
In de praktijk hebben de ‘gelovige’ therapeuten gewonnen. Zij beheersen opleidingen en Top Referente Trauma Centra (TRTC’s), waar de behandeling volgens het aloude patroon van herinneringen opvissen (en verwerken) plaatsvindt. En ze hebben de communis opinio mee. Van de beschuldigde ouders hoor je nooit. Niet dat ze er niet zijn, maar de betreffende zaken worden door het optreden van de LEBZ (Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken) zelden meer door justitie behandeld en ontsnappen daardoor aan de aandacht van de media.
De ouders zelf bezitten hun ziel in lijdzaamheid en zijn allang blij dat ze niet op het digitale dorpsplein te schande worden gezet. Naast de bovenstaande situatie-schets kunnen wij van De-Doos-van-Pandora ons niet aan de indruk onttrekken dat het animo van de spraakmakende gemeente om dit onderwerp aan te kaarten, tot beneden het nulpunt is gedaald. Men wil er kennelijk zijn handen niet aan branden.
Als het uithangbord van de Nederlandse trauma & dissociatie-beweging – prof. Onno van der Hart – in een tuchtzaak keihard op de vingers wordt getikt en zijn beroep niet meer mag uitoefenen***, wordt daar godbetert maar één publicatie in een landelijke krant aan gewijd, waarbij zorgvuldig wordt vermeden de professor met naam en toenaam te noemen, laat staan de uit-de-hand-gelopen therapie te duiden. En dat terwijl verbroken relaties van BNers in talkshows en kranten ad nauseam worden uitgemolken.
De-Doos-van-Pandora hoopt dat de geschiedenis tot lering kan strekken. Wil dit het geval zijn, moet zowel het verleden als het heden echter aan een grondige analyse worden onderworpen. Op publicaties van een autonoom journalist als Chris Klomp na zien we hier geen pogingen toe. Als er niet vlug meer tegengas wordt gegeven, staan we aan de vooravond van een massa-hysterie die zijn weerga niet kent. Het huidige concept van de ‘pedofiele elite’ komt rechtsstreeks van trauma-therapeuten aan het eind van de vorige eeuw. Daarom besteden we daar aandacht aan. Dit gedachtegoed moet met wortel en tak worden uitgeroeid.
*https://forensicpsychologist.blogspot.com/2016/07/book-review-trauma-myth-by-susan-clancy.html
https://www.tzum.info/2017/10/essay-douwe-draaisma-hervonden-herinneringen-griet-op-beeck/
Update: Rondom de uitzending van Zomergasten met Bessel van der Kolk: https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/opinie-optreden-bessel-van-der-kolk-bij-zomergasten-kan-desastreuze-gevolgen-hebben~b0b232b0/
