5 december 2020
Het begin van de Satanic Panic.
Het kosmische gevecht van de geleidelijk aan groeiende groep conservatieve religieuze Christenen tegen het Kwaad begon al in de 70er jaren. Reagan won de presidentsrace door de Sovjet Unie af te schilderen als het ‘Rijk van het Kwaad’. Maar ook in de eigen gelederen dreigde ‘moreel verval’. Homo’s werden zichtbaar, vrouwen gingen massaal aan de voorbehoedsmiddelen en aan het werk en de jeugd gaf zich over aan heavy metal. Als je dat langzaam terugwaarts afdraaide, zo ging het gerucht, bleken er duivelse boodschappen in deze muziek verborgen te zitten, die ‘subliminaal’ hun invloed deden gelden. E.e.a. bleek duidelijk, doordat jongeren soms ‘occulte’ spelletjes als Dungeons and Dragons speelden.
T.V.-evangelisten als Pat Robertson (nog in leven en fervent aanhanger van Trump) hadden het over ‘een heilige oorlog’ die de Christenen uitvochten tegen het Kwaad dat zich overal manifesteerde en verzekerden hun toehoorders dat Satan levend en wel in hun midden was. En hij had het op hun kinderen gemunt!
Tegelijkertijd was er, dankzij de tweede feministische golf, een mediahype over seksueel misbruik ontstaan. Weliswaar ontpopte ‘Het Kwaad’ zich in de ogen van feministen als Gloria Steinem niet als de duivel, maar het manifesteerde zich in ‘het patriarchaat’. Waar het – hoe je er ook tegenaan keek – op neerkwam was dat heel Amerika zich inmiddels terdege bewust van het grote gevaar dat kinderen liepen.
En zo viel ‘Michelle Remembers’ in vruchtbare aarde. De daarin verhaalde hervonden herinneringen aan de afschuwelijke gruwelen die ze als kind had ondergaan in de handen van een satanische sekte waarin haar moeder een dominante rol speelde, gingen er bij het Amerikaanse publiek in als zoete koek. Het boek werd een bestseller, vooral ook omdat Michelle Smith en haar diep gelovige katholieke therapeut, de Canadese psychiater Lawrence Pazder (inmiddels gescheiden van z’n vrouw en met Michelle getrouwd), de publiciteit niet schuwden. Ze gingen op tournee, liepen alle belangrijke talkshows af en werden al vlug als DE specialisten op het gebied van Satanisch Ritueel Misbruik beschouwd. Ze gaven lezingen over het onderwerp. Ze gaven workshops aan therapeuten, maatschappelijk werkers en politiemensen en verspreidden op die manier hun versie van wat SRM behelst. De redacteuren van Argos hoeven echt niet verbaasd te zijn dat alle verhalen op elkaar lijken. Dat deden ze al van het begin af aan.
En zo kon het komen dat dit stel een belangrijke rol kreeg in de trieste gang van zaken rondom de ‘preschool trials’, te beginnen met de allerberuchtste ervan: het McMartin preschool drama. Dat begon met een schizofrene moeder, die het in haar hoofd haalde dat haar zoontje op de school was misbruikt. Dankzij de tussenkomst van de ‘ervaringsdeskundige’ Michelle en haar man, groeiden de beschuldigingen naar het de leerkrachten inwrijven van walgelijke martelpraktijken van alle schoolgaande kinderen in onderaardse tunnels (die nooit gevonden werden) en vreemde vliegreizen om elders hun de duivelse praktijken weer te hernemen.
We zullen in ons boek ‘De Doos van Pandora’ nader ingaan op deze en andere zaken. Van belang is hier om te benadrukken, dat ‘de bijbel van de hervonden herinnering beweging’, The Courage to Heal, door het verhaal van Michelle is geinspireerd. Dit was immers het eerste verslag van een zoektocht naar herinneringen, herinneringen die Michelle 20 jaar lang diep begraven had. De hele RM (recovered memory) therapie is in feite op de hypnotische sessies van Pazder met Michelle geënt. Het hielp ook niet mee dat Freud in het verleden op enigszins vergelijkbare wijze herinneringen opdelfde, die hij zelf voor zijn patiënten had bedacht.
We hebben al eerder opgemerkt dat we zeer begaan zijn met werkelijk bestaand seksueel misbruik. Ter afsluiting van deze samenvatting mag helaas geconstateerd worden dat ‘echt’ misbruik kennelijk niet ‘erg’ genoeg is, in de ogen van dit soort therapeuten. Feministen hebben seksueel misbruik van kinderen ooit als ‘het Kwaad’ gedefinieerd. De wijze waarop incest feitelijk plaatsvindt: niet door de duivel en zijn maatjes, maar door een bekende, vaak iemand die belangrijk is voor het kind, iemand die hij of zij te vriend wil houden, is te dubbelzinnig voor deze duiding. Het is in deze dubbelzinnigheid en in het verraad dat het kind vaak pas bij het ouder worden begrijpt, dat de pijn zit. Om die pijn mee te voelen heb je geen beelden van gevilde babies nodig. Het is zo al erg genoeg.
https://www.capitaldaily.ca/news/satanic-ritual-abuse-michelle-remembers-lawrence-pazder-victoria
