Dit en meer zal worden besproken in hoofdstuk 4 van ons boek: De lenigheid van de menselijke geest
22 maart 2021
Deze site heeft tot doel aandacht te vragen voor mensen die ten onrechte beschuldigd worden van seksueel misbruik in familiaal en geörganiseerd verband. Daarbij richten we ons vooral op beschuldigingen die tot stand zijn gekomen in het kader van therapie of die door een therapeut gevalideerd worden, doordat een dissociatieve stoornis wordt gediagnosticeerd.
Over het feit dat dissociatie door therapeuten gelinked wordt aan trauma – en andersom, willen we in het kader van deze post vooral kwijt dat mensen die veel dissociëren inderdaad regelmatig verhalen over (seksuele) trauma’s vertellen. Zie echter de vorige posts over Regina Louf. Door psychiaters werd beweerd dat deze zwaar getraumatiseerd moest zijn, OMDAT ze MPS/DIS had en dus dissocieerde. Daar we inmiddels weten dat alles wat deze getuige X1 vertelde op fantasie berustte, moge het duidelijk zijn dat het therapeutendom dat zich van de cirkel-redenering betreffende trauma en dissociatie bedient, wat kort door de bocht gaat.
Wie zijn toch die mensen die zich bij geruchtmakende zaken in grote getale bij de politie melden en ten onrechte beweren dat ze er wat mee te maken hebben gehad? Die na een tv-programma over incest zeggen dat ze dat ook hebben meegemaakt? Die al die gelijkluidende verhalen over baby-moorden en rituelen verkondigen, die het VPRO-programma Argos ervan hebben overtuigd dat er een wijdverbreide sekte moet bestaan die zich aan deze gruwelijkheden verlustigt?
Er zijn verschillende manieren om de personen in deze doelgroep te kwalificeren, waarbij primair moet worden opgemerkt dat ze meestal niet bewust liegen. Veeleer zijn het individuen die dusdanig door een film, een boek of een verhaal van een gespreksgenoot worden geabsorbeerd, dat het naderhand voelt alsof ze de belevenissen zelf hebben meegemaakt.
Dissociëren, ook wel dagdromen genoemd, is een normale menselijke eigenschap, die bij verschillende mensen in verschillende mate voorkomt. Iedereen is wel eens dusdanig geabsorbeerd door een film, of door gedachten, dat hij niet meer aanspreekbaar is. Bekend is ook de ‘highway hypnosis’ die maakt dat je hele stukken kunt autorijden, zonder je achteraf te herinneren waar je langs kwam of afgeslagen bent.
Mensen die in extremere mate dan anderen dissociëren, zijn vaak gemakkelijk te hypnotiseren, hebben een grotere fantasie – men noemt ze ook wel ‘fantasy prone’ – en zijn door hun grote inlevingsvermogen vaak erg empathisch.
In gedachten horen we nu onze doelgroep van bij-het-grofvuil-gezette ouders al uitroepen dat ze van die ‘empathie’ anders bedroevend weinig gemerkt hebben, maar zij realiseren zich waarschijnlijk niet dat afwijzing de keerzijde is van empathie. Men leeft zich in, in wat eigen is, in wie men zich kan en wil herkennen. Een ander(soortige) is geen onderdeel van het mee-gevoel. Sommige wetenschappers zien empathie daarom als de bron van racisme en uitstoting.*
Lang niet alle mensen met bovenbeschreven kenmerken meten zich een extreem misbruikverleden aan. Sommigen gebruiken hun fantasie voor het schrijven van boeken, of oefenen een kunstzinnig beroep uit. Hun empathisch vermogen maakt ze in eigen kring geliefd. Waarom het dubbeltje valt zoals het doet, is moeilijk te zeggen. Vermoedelijk speelt het feit dat sommige fantasy prone personalities op volwassen leeftijd levensproblemen krijgen, een rol. Het helpt ook niet als je dan in handen van een therapeut valt die garen weet te spinnen bij je dissociatie.
Voor deze post is het verschil met de pathologische leugenaar van belang. Daarom voegen we hierbij een artikel over zo iemand met ‘pseudologia fantastica’**, die zich in de maalstroom van het Dutroux-gebeuren ook als slachtoffer van seksueel misbruik profileerde. Trusgnach bedroog anderen en was zich daarvan bewust. Het liegen was een poging om zichzelf te verrijken. Regina Louf bedroog zichzelf en dacht waarachtig verschrikkelijk misbruikt te zijn.
Het resultaat is even kwetsend voor de beschuldigden, maar de essentie verschilt.
