30 mei 2021 

Serie over emoties, deel 3: ‘State dependend learning’.

Het is althans niet gebruikelijk dat men zijn ouders in het openbaar aanklaagt voor vermeende fouten en gebreken in de opvoeding – niet zijnde misbruik of ander gedrag dat het O.M. als delict beschouwt. En het spoort al helemaal niet met het doen van een openbare aanklacht dat hij zegt ernstig geleden te hebben onder het feit dat zijn jeugd voornamelijk gekenschetst kan worden als een combinatie van de Trumanshow – over fake realities – enerzijds en bekeken worden als dier in een dierentuin anderzijds.

Dan moet hij ook zelf niet de media opzoeken, zou je zo zeggen. Tenzij dit gedrag het vertoon is van een getuigenis en als zodanig onderdeel van een bekering. De extase die iemand kan bevangen als hij ‘de waarheid’ heeft ontdekt, vraagt om verkondigen en verspreiden van de ‘boodschap’. “Daarmee kan hij ook anderen helpen.”

Op geleide van het feit dat de Britse monarchie crises heeft gekend, logt Harry in op een transgenerationeel trauma. Zijn vader en broer zijn nog steeds ‘gevangenen van de Kroonʼ, zoals hij dat noemt en hij, Harry, gaat dit patroon voor de volgende generatie doorbreken. Hij zal een vader zijn die er voor Archie en zijn zusje is. Die ze af en toe eens meeneemt voor een ritje achterop de fiets, veilig achter de brede rug van een vader. Men moest eens weten hoe Harry zelf deze vorm van vaderlijke ‘bondingʼ in zijn jonge jaren heeft gemist! Zie bijgevoegde foto.

Diverse media vallen over Harry heen nu er verschillende fiets-foto’s als deze zijn opgedoken uit Harry’s jeugd. De Prins zou expres liegen, om zijn vader in een kwaad daglicht te stellen. Wij van DdvP denken van niet. In Harry herkennen we de zonen en dochters die – met voorbijgaan aan mooie herinneringen – uit de grabbelton van ‘negatieve emoties’ een allegaartje bij elkaar vissen om daar hun levenspuzzel mee te leggen.

Biomedisch onderzoek van neurowetenschapper Candace B. Pert, PhD* heeft aannemelijk gemaakte dat geheugenfragmenten gekleurd worden door een emotionele lading: honderden soorten neuropeptides enerzijds en de bijpassende receptoren in de celmembraan anderzijds. Deze eiwit-achtige stoffen hebben een signaalfunctie en ze bevinden zich zowel in de darmen, als in zenuwvezels, lichaamscellen, bloed en lymfe. Zonder bijbehorende emoties blijven geheugenfragmenten onopgemerkt of gaan geleidelijk aan verloren.

De koppeling aan een emotie (of een fysiek of geestelijk bijzondere toestand) maakt de betreffende geheugeninhoud van overlevingswaarde is. Dit is in complete tegenspraak met het dissociatie & trauma-scenario, waarin verondersteld wordt dat negatief emotionele herinneringen langdurig aan het bewustzijn kunnen worden onttrokken.

Het omgekeerde lijkt het geval: de ouders die wij vertegenwoordigen weten maar al te goed dat – juist – mooie herinneringen weggevlakt kunnen worden, of overschreven worden door een somberder versie ervan. Dit gegeven ligt aan de bron van het vicieuze Pandora-proces en heeft alles te maken met wat men ook wel ‘state dependent learning or retrieving’ noemt, een fenomeen dat al in het midden van de 19e eeuw werd beschreven. In het kort komt het er niet alleen op neer dat geheugenprestaties verbeteren als men in een vergelijkbare emotionele staat verkeert als toen. Ook de zoektocht naar – en duiding van – geheugenfragmenten worden ten diepste gekleurd door de stemming van dat moment.

Op de vraag of Prins Harry getraumatiseerd is kunnen wij geen antwoord geven. De omstandigheden waarin hij is opgegroeid waren gepriviligeerd, maar hadden ook kenmerken van een keurslijf. Je moeder kwijtraken op een wijze als deze, waarvan de echo’s meer dan twintig jaar later nog doorgalmen, is een heftige gebeurtenis. Maar niet alleen de omstandigheden spelen een rol bij het tot stand komen van een langerdurende geestelijke verstoring, ook de lichamelijke en geestelijke bagage die je als mens bij je geboorte hebt meegekregen.

In dit stadium lijkt het erop dat het conglomeraat van zijn herinneringen een weerspiegeling vormt van de emotionele toestand waarin de Prins verkeert. En niet andersom.

* De ontdekster van de werking van endorfinen. Later groot pleitbezorgster van de complementaire geneeskunde.

Candace B. Pert, PhD (1997) Molecules of Emotion. Simon & Schuster Inc. New York