1 mei 2021
GGZ: INTERNE ROT.
Deel 2c Het hoge kwak-gehalte van de ‘fasegerichte trauma-behandeling’.
Uit : https://ggz.nl/GGZV/nummer1/Multidisciplinaire-Integrale-Traumabehandeling.pdf
Blz 3:
‘Er kan gekozen worden uit een verscheidenheid aan therapeutische interventies zoals emdr, exposure en geleide realisatie & synthese, met bijvoorbeeld psychoeducatie, lichaamsgerichte-en vaktherapie, systeemtherapie, HARTCOHERENTIE TRAINING, MBT, ACT. Somatische screening en waar aangewezen is behandeling door een (huis)arts nodig. Daarnaast vaak ook haptotherapie, fysiotherapie en complementaire behandelingen zoals verschillende vormen van natuurgeneeswijzen, ontspanningsoefeningen en traumasensitief yoga. De complementaire behandeling komt niet in plaats van de reguliere fasegerichte behandeling, maar er kan voor een combinatie gekozen worden (Hoenders et al., 2010).
‘HARTCOHERENTIE TRAINING’.
Los van de vraag of deze keur aan wellness-therapieën in het pakket van de GGZ thuishoort, hebben wij – als vertegenwoordigers van ouders die hun kind(eren) verloren zijn aan pseudo-wetenschappelijke en bijgelovige kul-therapieën – er bezwaar tegen dat er kritiekloos allerlei kwakzalverij wordt binnengesleept. Wellicht kan het meeste in de praktijk geen kwaad, maar van een instituut als de GGZ verwachten we een hogere standaard. En het omhelzen van deze ‘therapieën’ typeert volgens ons het postmodernistische gedachtegoed – dat er geen, of meerdere, waarheden zijn – waar sommige ouders zo onder geleden hebben. En nóg lijden.
Alleen al de suggestie dat sommige ‘geneeswijzen’ complementair zouden zijn! De andere kant van dezelfde medaille, die je zou kunnen ‘integreren’. Net zomin als de opvatting dat de aarde plat is valt te verenigen met het inzicht dat deze bolvormig is, is het idee – bijvoorbeeld – dat je door ademhaling of geluid je hart beter op je brein kunt aansluiten een bijdrage aan het begrip en de genezing van psychiatrische stoornissen in het algemeen en psychische trauma’s in het bijzonder.
Alternatieve geneeswijzen hebben veel weg van ‘alternatieve feiten’. Ze bezorgen je misschien een feel good moment, maar staan verder geheel los van het weefsel van de werkelijkheid. En het meest strijkt ons nog tegen de haren dat publicaties over bijvoorbeeld de bovengenoemde hartcoherentie training worden gelardeerd met grafiekjes die nergens op slaan – of die althans niets bewijzen – en ingewikkelde theorieën over de menselijke fysiologie, waarvan een leek steil achterover slaat. Dat de aannames en generalisaties waarvan het wemelt volslagen uit de lucht gegrepen zijn, valt niet op in zo’n betoog.
De HRV (heart rate variability)* waar de kwak-gerelateerde gedachtespinsels op gebaseerd zijn, is wel degelijk een bestaand instrument dat een beeld kan geven van de fysieke gezondheid. Het is de variatie in de tijd tussen verschillende hartslagen en daarmee de uiting van een verfijnde fysiologische afstelling op de wisselende eisen die er aan het lichaam worden gesteld.
Een geringe hartslagvariatie is, vooral na een hartinfarct, een maat voor een minder gevoelig autonoom zenuwstelsel. Pseudo-wetenschappers als Bessel van der Kolk worden – zoals we eerder beschreven – getriggerd door woorden als ‘impliciet geheugen’, T-geheugencellen (lymfocyten/ witte bloedcellen), posttraumatische amnesie – en dus ook door het ‘autonoom’, buiten onze directe wil verlopende, zenuwstelsel.
Dat alles heeft volgens de denkstijl die dit soort lieden eigen is iets met ‘het onbewuste’ te maken. En dat is weer gelinked aan trauma! De spiritueel angehauchte theorieën over HRV die door het Heartmath instituut worden uitgedragen** kunnen zich meten met de al even zweverige ideeën van Pim van Lommel over bijna-dood ervaringen. En jawel hoor: ook hier wordt de kwantummechanica er weer bijgesleept: naast hersenscans hét magische middel om het onbegrijpelijke te verklaren en zodoende de losse eindjes aan elkaar te knopen.
Het resultaat mag er zijn: het kwantumveld zorgt ervoor dat alle harten zich uiteindelijk zullen verenigen in een liefdevol totaal. Maar daarvoor moet je dus eerst wel even je hart synchroniseren! Mocht dit alles – ondanks onze scepsis – waar zijn, dan is er een snelle en gemakkelijke weg voor de verstoten ouders om weer aansluiting met hun verloren zonen en dochters te vinden: van hart tot hart. Misschien kan de GGZ zich daar eens voor inzetten. Als hun kwantumkwak dit kan bewerkstelligen, nemen we onze bezwaren graag terug.
* Zie hierover ook op deze site: Bessel van der Kolk, onder Tegengif.
