26 april 2021 ·

 GGZ: INTERNE ROT.

Eerste deel van een serie posts.

‘Jongeren die een poging tot zelfdoding doen zijn vaak het slachtoffer geweest van kindermishandeling. GGZ-instellingen schieten ernstig tekort in de aanpak van deze traumaʼs’, aldus Martijne Rensen 1 augustus 2018 in Trouw. En zij kan het weten, want ze is sociale wetenschapper en directeur van het CELEVT, het Centrum Late Effecten Vroegkinderlijke Chronische Traumatisering en van de Trauma Academie.

‘Hoe kan het aantal zelfdodingen onder jongeren zo drastisch stijgen?’, vervolgt Martijne. ‘Bij deze vraag wordt een belangrijke factor steeds opnieuw over het hoofd gezien: uit internationaal onderzoek blijkt dat 80 procent van de jongeren die een poging tot zelfdoding doen, als kind langdurig en ernstig zijn mishandeld, verwaarloosd of seksueel misbruikt.’

Zozo! Wij willen als De Doos van Pandora niet dezelfde fout begaan als DIS-therapeuten – door te zeggen: ‘dit voelt niet waar’. Maar we hebben genoeg pseudo-wetenschappelijke artikelen gelezen die uit de koker van trauma-is-dissociatie-en-omgekeerd kwamen, dat we het onszelf toestaan lichtelijk te twijfelen. Mogen we uit bovenstaande begrijpen dat niet alleen suicide-pogingen onder jongeren hand over hand toenemen, maar ook ‘vroegkinderlijke traumatisering’? (Dit zou de CELEVT een continue aanwas aan patiënten garanderen!)

Het bewuste ‘internationaal onderzoek’ hebben we er niet op kunnen naslaan, omdat Rensen dat niet noemt.* En er zijn – kunnen we de lezer verzekeren – talloze onderzoeken die suicide onder jongeren in verband brengen met een rijk scala aan eigenschappen en omstandigheden.** Een belabberde thuissituatie zal zeker ook een rol kunnen spelen. Maar bij 80%? Het lijkt erop dat het simplisme van trauma-waanzinnigen hier weer de overhand krijgt. Niet leuk voor al die bezorgde en rouwende ouders om deze prietpraat te lezen!

‘Wetenschappelijk onderzoek van het Trimbos Instituut wees in 2007 al uit dat 50 tot 70 procent van de Nederlanders van 18-65 jaar met psychische problemen, als kind te maken heeft gehad met mishandeling, verwaarlozing en/of seksueel misbruik. Dat zijn schokkende cijfers.’, vervolgt Rensen.

Dit onderzoek kennen wij: Trimbos Instituut 2007, ACE studie.
Het is er de reden van dat TIP, Trauma Informed Practice binnen de GGZ wordt aanbevolen. In het kort komt die praktijk er op neer dat je elke patiënt al bij de intake vraagt of hij mischien in z’n jeugd is mishandeld of misbruikt. En wie zou deze gelegenheid niet aangrijpen om in de slachtofferrol te stappen? Zowel Nel Draijer als het Trimbos Instituut verkregen hun hoge score op basis van zelfrapportage. Onze bezwaren daartegen zullen we in ons boek diepgaander uit de doeken doen. Ze betreffen in het kort:

– Het zijn retrospectieve studies. Veel volwassenen voeren hun problemen terug op hun jeugd en dit is maar zeer ten dele terecht. Beter ware het een prospectieve studie te doen en kinderen bij wie mishandeling en/of misbruik is vastgesteld, te volgen.
– Depressies en andere gemoedsstoornissen leiden – zo blijkt uit onderzoek – tot een selectief geheugen. Er worden voornamelijk herinneringen opgehaald die passen bij de stemming van het moment.

– Er is geen nauwkeurige afbakening van de begrippen ‘mishandeling’ en ‘misbruik’. Bijna elke volwassene zou zich met enige zwartgalligheid kunnen afficheren als het slachtoffer van een ‘ongelukkige jeugd’.
– Een correlatie is, zoals bekend, niet altijd ook een causaal verband. In deze tijden weet bijna iedereen, dat als een honderdjarige sterft na een pfizer-vaccinatie te hebben gekregen, dit niet in alle gevallen ook aan de vaccinatie te wijten is.

Concluderend kunnen we zeggen dat bijna elk menselijk lijden volgens DIS-adepten door trauma wordt uitgelokt. Deze gedachte gaat hand in hand met een doorgeslagen slachtoffercultuur en leidt er ten diepste toe dat ouders altijd en immer de zwarte piet krijgen toegespeeld. Dat er ook lijden is zonder een gepersonifieerde dader – zeg door genetische bagage – wordt uit het oog verloren. Deze regressie naar het magisch denken doordrenkt de GGZ op alle fronten.

* Mogelijk dit: Bruffaerts, R, et.al. (2010). Childhood adversities as risk factors for onset and persistence of suicidal behaviour. The British Journal of Psychiatry, 197, 20-27. Lijkt qua opzet en statistiek wat op het beruchte onderzoek van Nel Draijer. Veel volwassenen, overal ter wereld zijn geïnterviewd over suïcide-ideatie en tal van moeilijkheden in hun jeugd. De getallen uit dit onderzoek stemmen echter niet overeen met die Rensen noemt: 50% van de suicide-pogingen werd in verband gebracht met een depressie en 20 – 40% met een jeugdtrauma (let wel, dit is breder dan ‘langdurig en ernstig te zijn mishandeld, verwaarloosd of seksueel misbruikt’. Het kan bijvoorbeeld ook de dood van een gezinslid zijn. Of gepest worden op school.)

Zou Martijne, gezien het feit dat zo’n beetje alle psychiatrische stoornissen door de horde trauma-wappies worden beschouwd als ’trauma-gerelateerd’, depressie in haar 80% hebben meegerekend? Ze behoort tenslotte tot de ‘slordige denkers die in vage netwerken hun gevaarlijke psychologische theorieën verspreiden.’ (Prof. H. Crombag, De Groene Amsterdammer, 24 april 1996 ).

** Een recent onderzoek: https://www.rug.nl/gmw/pedagogical-and-educational-sciences/news/suicide-onder-jongeren-complexe-oorzaken-complexe-oplossingen

VERVOLG

5 augustus 2021

NEDERLAND GETEISTERD DOOR MASSA-HYSTERIE?

Een hype aanjagen doe je zo (zie column boven de foto). En dat gebeurt al sinds feministen in het laatste kwartaal van de vorige eeuw seksueel misbruik onder de aandacht brachten. Denk nu niet dat wij – van De Doos van Pandora – niet inzien dat het zeer terecht was dat er aandacht kwam voor deze misstanden. MAAR OVERDRIJVING HELPT DE WERKELIJKE SLACHTOFFERS NIET, zoals we bij herhaling hebben betoogd.

Het overdrijven van de aantallen heeft er in het verleden toe geleid dat in elke manifestatie van psychisch ongenoegen, misbruik werd herkend. Het is het startschot geweest voor de therapeutische richting die we hier bestrijden en die het in zich heeft alledaagse problemen van mensen aan een traumatische voorgeschiedenis te wijten. Het psychologische concept dat deze connectie mogelijk maakt, heet ‘hervonden herinneringen’ – of onder welke naam die tegenwoordig ook schuilgaan.

Het idee dat het mogelijk is zeer ernstige trauma’s in een achteraf plekje van je geest weg te stoppen, is van het begin af aan door experimenteel psychologen naar het rijk der fabelen verwezen. Van der Hart, echter, wijdt daar in zijn meer dan 500 pagina’s tellende leerboek ‘Het Belaagde Zelf’* ternauwernood twee zinnen aan (blz 434) en verwijst überhaupt voornamelijk naar anecdotische literatuur uit het einde van de 19e, begin 20e eeuw, toen de psychologie nog niet de wetenschappelijke hoge standaard had als in deze tijd.

Los van de amplificatie van de aantallen – meestal door de definitie van seksueel misbruik zo ruim te nemen dat alle keren dat je met je gezin van herkomst naar het strand geweest bent, onder het begrip vallen – werd de ernst van de zaak benadrukt door misbruik in steeds gruwelijker termen uit te beelden.Tegenwoordig ben je pas ECHT seksueel misbruikt als je ouders deel uitmaakten van een satanische sekte, je minstens 8 keer zwanger bent geweest tussen je 11e en je 18e en je gedwongen bent geweest je eigen babies – waaronder bijna altijd tweelingen, dat tikt lekker aan! – te offeren.Kortom: het is een hysterische bedoening.

De patiënten zijn hysterisch, therapeuten zijn hysterisch, Argos is hysterisch – en nu heeft de Tweede Kamer ook nog eens olie op het vuur gegooid door deze idiotie überhaupt serieus te nemen. Alle ingrediënten voor massahysterie zijn aanwezig. Het is wachten op een tweede Oude Pekela…

*https://www.boompsychologie.nl/product/100-1849_Het-belaagde-zelf..