10 januari 2022
Commentaar op fb betreffende de vraag of Argos in zijn uitzending* over satanische ritueel misbruik (srm) ook de ouders van respondenten die beweerden misbruikt te zijn had moeten horen:
“Heftig! Het horen van familie is natuurlijk een hele vreemde suggestie…Als je een beetje weet hebt van deze materie dan snap je dat het horen van familie in de meeste gevallen niet wijs is. In hoeveel % van de gevallen van SRA zijn voornamelijk bijvoorbeeld 1 van de ouders betrokken?”
De ‘recovered memory-beweging’, die inmiddels is geëvolueerd tot een groep therapeuten en hun cliënten die beweren dat er in Nederland op grote schaal sprake is van transgenerationeel sadistisch geweld, is door wetenschappers in die dagen vaak verweten zich bezig te houden met heksenvervolgingen.
Critici van ‘the witch hunt narrative’** zeggen dat deze vergelijking niet opgaat, omdat seksueel misbruik immers een gegeven is: het bestaat wel degelijk. En heksen, of althans de eigenschappen die men aan hun toeschreef, doen dat niet.
Zij hebben de vergelijking niet goed begrepen. Deze behelst namelijk het feit dat ongeluk of ziekte onverkort wordt toegegeschreven aan een persoon of een groep die daarvoor niet verantwoordelijk is. Scapegoating, dus. Wij zijn met reden de stellige overtuiging toegedaan dat DIS/MPS niet wordt veroorzaakt door een psychisch trauma, laat staan door ouders.
We hebben we het in eerdere columns gehad over ‘parentblaming’, een automatisme dat psychiaters en psychologen ertoe noopte om autisme te wijten aan ijskastmoeders, waar schizofrenie haar wortels zou hebben in dubbele boodschappen (double binds) binnen het ‘schizofrenogene’ gezin.
Ouders de zwartepiet toespelen in het geval van DIS hoort in hetzelfde rijtje miskleunen thuis. De vergelijking met de heksenvervolgingen gaat in meerdere opzichten op. Ten eerste is daar het feit dat een volksgeloof, een urban legend, omhelsd wordt door een groep met een professioneel aanzien. In de renaissance waren het theologen en juristen die de fluisterverhalen van een pseudowetenschappelijk sausje voorzagen en zich verdiepten in de aldus ontstane ‘demonologie’. In onze tijden zijn het therapeuten.
Vervolgens krijgen deze ‘inzichten’ maatschappelijk vaste voet aan de grond, ondanks het feit dat er allerwegen aan getwijfeld wordt. Want vergis je niet: ook in die tijd was er een equivalent van de ‘memory-wars’ zoals we die rond de eeuwwisseling zagen. De argumenten contra heksenjachten kregen echter geen vaste voet aan de grond omdat ze contra-intuïtief waren.We kunnen alleen maar hopen dat ook in onze tijd de Verlichting spoedig zal aanbreken en dat ‘sapere aude’ (durf te denken) het stigma zal laten verdwijnen van ouders die al bij voorbaat veroordeeld zijn tot een verborgen bestaan als morele monsters.
*https://www.vpro.nl/argos/media/afleveringen/2020/uitzending-27-juni-ritueel-misbruik.html **https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6818405/