Het is nog niet bij een breder publiek bekend dat wetenschappers grote vraagtekens plaatsen bij MPS/DIS en de daarbij behorende hervonden herinneringen. Australie is in dit opzicht een achtergebleven gebied. De psychiater die aan het woord komt vergelijkt het geheugen van Jennifer met dat van een computer, terwijl alle geheugenonderzoekers zeggen dat het zo niet werkt. Het geheugen wordt op elk moment dat je het aanroept actief gereconstrueerd, inclusief informatie achteraf en het opvullen van gaten die er zijn gevallen met (onbewuste) fantasieen. Het is erg jammer dat het AD geen melding maakt van deze kritische noten, want mensen met dit soort ‘herinneringen’ zijn vaak erg beinvloedbaar en suggestibel. Het is mogelijk dat deze publicatie weer tot een hausse aan MPS gevallen gaat leiden, zoals we dat ook zagen toen MPS-boeken als ‘The three faces of Eve’ en ‘Sybil’ verschenen. Sybil is overigens gebleken een hoax te zijn. Dit alles wil trouwens niet zeggen dat de vader niks op z’n kerfstok heeft, maar wel dat we het gewoon niet kunnen weten. Hij kan een fantastische vader zijn geweest of iemand waar veel op aan te merken was. Maar de beschuldigingen die Jennifer nu uit en die hem 45 jaar gevangenisstraf opleveren, zijn met heel grote zekerheid niet waar (Hoewel ze er zelf ongetwijfeld heilig in gelooft). Denk alleen maar aan het feit dat de moeder nooit iets gemerkt heeft, hoewel ze Jennifer nu steunt in haar strijd. De verwondingen aan anus en stuitje die Jennifer zegt te hebben opgedaan, kunnen niet onopgemerkt zijn gebleven, hoe uithuizig een moeder ook was. Het bloed dat volgens Jennifer in grote hoeveelheden is gervloeid, moet z’n sporen achtergelaten hebben. Het zusje (en broertje) moeten iets hebben gemerkt of hetzelfde hebben meegemaakt. Ik zou het AD willen verzoeken er een onderzoeksjournalist op te zetten, voordat ze met deze griezelverhalen komt. Het verkoopt misschien goed, maar het maakt de krant er niet geloofwaardiger op. Echte drama’s, zoals die van de Oostenrijkse Fritzl en zijn dochter die in een verborgen kelder 8 kinderen van hem kreeg, bestaan. Maar deze Elisabeth, die 24 jaar het daglicht niet zag, heeft geen MPS gekregen en heeft geen trauma-behandeling nodig. Ze leeft gelukkig met een man (en heeft geen seksuele problemen) niet ver van haar ouderlijk huis (dus geen ‘triggers’). Het is makkelijk gruwelverhalen als dat van Jennifer te geloven, maar het zijn moderne sprookjes. Laat het AD ze als zodanig brengen, desnoods, als mensen perse willen griezelen. Maar zet niet weer een heel legertje suggestibele vrouwen tegen hun bejaarde vaders op!!!!!