21 april 2021 ·
Het onderzoeksprogramma ARGOS beschrijft in haar uitzending ‘Glasscherven en duistere rituelen’* hoe een vrouw niet komt opdagen op een afspraak met een vriendin. Als ze weer opduikt klaagt ze over pijn in haar onderlichaam. Bij gynaecologisch onderzoek blijken er glasscherven in haar ‘baarmoeder’ – zoals het programma stelt – te zitten. Wij achten het waarschijnlijker dat de vagina wordt bedoeld.
Hoe het ook zij: dit feit wordt uitgelegd als een bewijs voor de stelling dat er nog steeds een satanische cult op haar loert, die haar op deze wijze waarschuwt om niet buiten haar boekje te gaan.
Deze uitleg is van hetzelfde laken en pak als de waan van een psychiatrische patiënt aanzien voor de werkelijkheid. Hetgeen schering en inslag is bij therapeuten die mensen met DIS behandelen, zoals we in de posts hieronder hebben gedemonstreerd. Voor zover ze die waan al niet zelf veroorzaken. Met een beetje meer know how zou ARGOS kunnen weten dat automutilatie regelmatig voorkomt in de psychiatrie. ‘Maar glasscherven in de baarmoeder/vagina?’ Ja, ook dat:
‘Voorbeelden van automutilatie:**
– Snijden. Meest in arm / been. Is nog te camoufleren.
– Bonken met handen of hoofd tegen muur of met de voeten op de grond bonken.
– Inname van voorwerpen die niet bedoeld zijn voor consumptie. Op de verpleegafdelingen kun je echt van alles tegenomen. Chloor, terpentine, thinner (niet direct dodelijk) azijn (bij Surinaamse azijn is het doel vaak wel suïcide en wordt door Surinaamse jongeren gebruikt). Theelepeltjes, baterijen, gebroken scharen slikken of glas eten. Het kan ook voorkomen dat glas scherven vaginaal worden ingebracht.
– Uittrekken van haren. Trichotilllomanie. Grijs gebied van spanningsregulatie en niet gericht op het toedienen van pijn. Wordt ook gezien als dwangstoornis.
– Koud douchen. Om jezelf te straffen en bij anorexia kan dit ook gebruikt worden om extra calorien te verbruiken.’ Einde citaat.
Onlangs is er een boek van Andreas Jonker uitgebracht, waaruit blijkt dat mensen zichzelf afschuwelijke kwetsuren kunnen toebrengen. Daar de ARGOS-redacteuren kennelijk gevoeliger zijn voor verhalen dan voor de wetenschappelijke literatuur, zouden ze ‘En toen vonden ze mijn vader’ eens moeten lezen.
De vader van Andreas was waarschijnlijk schizofreen. Maar zoals we eerder schreven: bijna alle psychiatrische stoornissen zijn inmiddels in de klauwen van het trauma & dissociatie monster beland. Daarom is de vergelijking met iemand met DIS voor de trauma-wereld niet te ver gegrepen. De betreffende man heeft zelfmoord gepleegd. Hij werd half bloot en met ten minste 42 steek- snij- en kraswonden gevonden. Waaronder een doorgesneden keel. Er was alle reden te denken dat hij dit zichzelf had aangedaan.