25 maart 2021
Sinds de industriële revolutie heeft de mens zichzelf gespiegeld aan de machinerie die hij fabriceerde. Zo was het krachtenveld van stoom en hoge druk voor Freud een metafoor voor het onbewuste, waarvan soms het ‘ventiel’ wat moest worden open gezet, wilde de spanning niet te hoog oplopen. De uitvinding van de fotografie ging gepaard met ideeën over het ‘fotografisch geheugen’, een uitdrukking die we nog steeds gebruiken, ondanks het feit dat ons geheugen niet op beelden is gebaseerd. Ons voorstellingsvermogen is dat wel, in combinatie met de nodige fantasie. Iemand die zich in gedetailleerde visuele beelden over zijn/haar verleden uitspreekt, waarbij de scenes ‘op haar netvlies zijn gebrand’, is een volslagen onbetrouwbare getuige. Maar in de ogen van veel therapeuten pleit de overmaat aan details voor de echtheid van het beschrevene.
De metaforen strekken zich inmiddels uit tot het computertijdperk. Over het geheugen wordt in termen van ‘opslag’ gepraat en er zijn zelfs science fiction schrijvers die hun verhalen opbouwen rondom een externe harde schijf, waarop geheugens overleven als de hoofdpersoon overlijdt, of waarbij geheugens aan anderen kunnen worden doorgegeven.
Zoals je in bijgevoegd artikel kunt lezen heeft ook het ‘programmeren’ zijn intrede gedaan in de wijze waarop we het menselijk functioneren trachten te begrijpen. Bij ‘mind control’ zouden programma’s, vergelijkbaar met die van de computer, zijn geïnstalleerd, die de betreffende persoon tot een willoos wezen maken dat ondanks zichzelf gevolg geeft aan de programmering.
De geschifte complot-psychiater Bennett Braun, waarover we in een vorige post schreven, heeft zich in z’n hoogtijdagen geworpen op het ontcijferen van de codes, waarmee deze programma’s in werking werden gezet. Hij kwam op basis van het feit dat veel verdachte ouders ‘Ik houd van je’ onderaan kaartjes aan hun gehospitaliseerde kind schreven, tot de conclusie dat dit een ’trigger’ moest zijn om de programma’s uit te voeren. Verschillende kleuren bloemen bij zo’n tekst konden vervolgens betekenen dat er een rituele moord moest worden gepleegd, dat de betrokkene zichzelf moest doden of beschadigen, enz, enz, tot in de bizarre details aan toe.
Een misschien overbodige kanttekening bij dit verhaal: het functioneren van de mens is niet te vergelijken met een stoomwals, een videorecorder of een computer. Datgene wat wij ‘hersenspoelen’ of ‘mind control’ noemen heeft meer weg van een (godsdienstige) bekering, dan van een computerprogramma. In die zin kun je je daadwerkelijk afvragen of DIS-patiënten niet door een sektarische beweging gehersenspoeld zijn. Te weten de kliek ‘overlevenden’ op internet en hun therapeuten. https://cvandaag.nl/cip+/84117-slachtoffer-van-ritueel-seksueel-misbruik-is-het-ooit-nog-mogelijk-om-los-te-komen-uit-die-wereld/ThoGVVFZBH0ka0lKQRtJcRMREBk?viacip=true
