KRO DAMOKLES. 16 en 23 maart 1999. DEEL 2 Video kon nog niet ge-upload worden. Te zien op onze Facebook-pagina.
Twee van incest beschuldigde ouderparen verhalen wat hen is overkomen.
PSYCHIATRISCH PERSPECTIEF.
20 maart 2021
Veel ouders die onterecht van incest-of-erger worden beticht door hun volwassen kinderen, stellen zich op het standpunt dat hun kind ‘ziek’ is, ‘hulp nodig heeft’. Ook de psychiater, die in deze documentaire wordt aangehaald, beweert dat de dochter van Jan en Jo Buijs* mogelijk paranoïde is, omdat ze niet in wil gaan op hun uitgestoken hand om de kwestie onder deskundige begeleiding uit te praten.
Was dat maar zo eenvoudig! Er zijn gevallen in Nederland en Amerika bekend van dochters die door de therapie van de regen in de drup belandden, zich mede daardoor aan de invloed van de therapeut onttrokken en tot het inzicht kwamen dat hun herinneringen op waandenkbeelden waren gebaseerd. De vraag is alleen waar die waandenkbeelden vandaan kwamen, gezien het feit dat ook de behandelend therapeuten vaak onvoorwaardelijk geloven in de bijna mythologische gebeurtenissen die onderwerp zijn van hervonden herinneringen.
In de bijbel van de psychiatrie, de DSM, stond tot voor kort een ziektebeeld beschreven dat ‘Shared Psychotic Disorder’ heette, in lekentermen ook wel bekend als ‘folie-à-deux’. Dit fenomeen ontstaat als iemand in nauw contact staat met één of meerdere anderen, die al aan een psychose of een waanstoornis lijden. Het bestaan van de stoornis wordt door sommige psychiaters gezien als de demonstratie van het feit dat psychische afwijkingen (aberraties) besmettelijk kunnen zijn en dus niet geheel en al op een biochemische disbalans in de hersenen kunnen berusten.
Bij massa-hysterie, zoals we dat in Nederland hebben gezien bij heksenvervolgingen en in recenter tijden in Oude Pekela, neemt de besmetting epidemische vormen aan. De huidige hype van complottheorieën betreffende een pedofiele elite zou je zelfs een pandemie kunnen noemen. Als het sektes betreft, noemt men hetzelfde verschijnsel ‘brainwashing’, waarbij moet worden aangetekend dat de intentionele lading van dit begrip de inhoud slechts ten dele dekt. De besmetting verloopt voornamelijk onbewust.
De aangestokene is om verschillende redenen wel extra ontvankelijk. Hij of zij behoort tot de ‘risico-groepen’, in het huidige idioom. Ook in een therapeutische relatie loopt men het risico besmet te worden: met de denkbeelden van de therapeut. Dit temeer daar men niet voor niets hulp zoekt en omdat de visie van de therapeut een verklaring vormt voor de problematiek waarmee men kampt.
In het geval van een therapeut die beheerst wordt door een irrationeel geloof aan satanisch ritueel misbruik, wordt de cliënt tevens aangepraat dat zij geen verantwoordelijkheid draagt voor haar problemen. Ze kan er niets aan doen! Ze is slachtoffer van afschuwelijke misstanden! Meer nog: ze heeft die overleefd op een manier die vergelijkbaar is met die van overlevenden van concentratiekampen. Ze zal in het vervolg gehoord en geloofd moeten worden en zich voor haar eigen geestelijk welzijn verre moeten houden van ontkenners.
Ziehier de aantrekkingskracht van een dwaallicht. Ziehier de reden waarom ouders geen voet meer tussen de deur krijgen. Je zou hun kind ziek kunnen noemen, ja. Maar bij de gratie van een therapie door een therapeut die deze ziekte willens en wetens verspreidt.
*
(2000) https://www.traumaversterking.nl/media77.html
(2006): https://www.traumaversterking.nl/media85.html