​Om te beginnen een waarschuwing. Het is begrijpelijk als u zich in besloten kring niet kunt onthouden van cynische, boze, of verontwaardigde opmerkingen over de therapeut. Tenslotte heeft hij of zij een belangrijke rol gespeeld in het proces, waarin u uw kind bent kwijtgeraakt. Maar mocht u denken dat een uitlaatklep u helpt om uw emoties tot bedaren te brengen, dan willen we u graag het volgende voorleggen:
De therapie – welke dan ook – die de vervreemding van uw kind heeft veroorzaakt, is in feite gebaseerd op de Freudiaanse gedachte dat psychische problemen voortkomen uit onbewuste conflicten. Het was, in de ogen van Freud, zaak om de storende invloeden van het onbewuste naar het bewustzijn te halen, om ze vervolgens af te reageren. Sommige (merendeels alternatieve) therapeuten laten hun client daadwerkelijk op kussens slaan en telefoonboeken verscheuren (voor zover die nog bestaan), opdat hij of zij haar woede kwijt kan raken. 
Inmiddels is allang gebleken dat het uiting geven aan emoties diezelfde emoties alleen maar versterkt. Alle sensitivity-trainingen uit de 60er jaren waren contra-productief. Het aloude ’tot tien tellen’ blijkt een verstandiger raadgever te zijn. En het is van belang dat u uw emoties in de hand kunt houden, wilt u een kans maken om bijvoorbeeld iets tegen de therapeut te ondernemen. Dan helpen alleen rationele argumenten. Uw emoties zijn een slechte raadgever. U zult uw stem verheffen bij een gesprek. U zult niet luisteren. Kortom: u zult in de ogen van de buitenwereld een beetje meer lijken op ‘een dader’ dan u wilt.
Er zijn voorbeelden bekend van vaders die bij de praktijk van de therapeut postten, soms met borden met schunnige teksten erop. Niet doen! Geen onwelvoegelijke brieven schrijven. Uw kind krijgt ze naar alle waarschijnlijkheid te lezen om het laatste restje ‘denial’ als sneeuw voor de zon te laten verdwijnen. En dat maakt de zaak er niet beter op. 
Een directe confrontatie met therapeut of pandora-kind, misschien in aanwezigheid van een mediator, kan alleen plaatsvinden als u zeker weet dat u zichzelf in de hand hebt. Bedenk wel: u hebt geen bewijzen. Kom dus niet met gelukkige jeugdfoto’s aan, die zeggen de verloren zoon of dochter niks. U bent persoonlijk niet in staat de pandora-herinneringen van uw kind te ‘deleten’. U bent de laatste die daartoe in staat is. 
Dit zijn harde woorden. Maar het is dan ook een keiharde situatie, waarin u zich bevindt en het enige dat u kunt doen is: het niet erger maken! En mocht u op de gedachte komen dat tranquillizers een oplossing zijn, dan moeten we u hierover ook uit de droom helpen. Op korte termijn hebben ze inderdaad het gewenste effect. Maar hoe langer u ze neemt, hoe minder ze werken. De reden is dat uw lichaam (brein) geleidelijk stopt met soortgelijke middelen aanmaken. Dat noemt men ‘lichamelijke gewenning’. Als het eenmaal zover is kunt u nauwelijks meer van de kalmerende middelen afblijven. Tot overmaat van ramp bent u dan ook nog eens verslaafd.

We maken het niet mooier dan het is: de situatie is uitermate somber. Er zijn maar weinig pandora-kinderen die op hun schreden terug-keren. Maar er zijn er! Daarnaast bent u wellicht getrouwd en hebt u nog andere kinderen. Het is algemeen bekend dat mensen binnen een gezin heel verschillend kunnen reageren op een vreselijke gebeurtenis. Neem dat de anderen niet kwalijk! Blijf vasthouden en koesteren wat er over is. Zorg dat de basis gezond blijft. Bespreek eventueel met een gezinstherapeut hoe u het beste met de huidige omstandigheden kunt omgaan. 

Hoewel negatieve gevoelens over de therapeut zeer begrijpelijk zijn, kunt u er in veel gevallen van uitgaan dat deze het goed bedoelt en zich als redder en toeverlaat van uw pandora-kind heeft opgeworpen. Hij of zij is er daadwerkelijk van overtuigd dat:

• Er in veel gezinnen seksueel misbruik voorkomt.
• Dit soms niet beperkt blijft tot het gezin alleen, maar deel uitmaakt van een netwerk. Sommige  therapeuten zijn geloven dat zich dat al vele generaties lang voortzet. 
• Het ontbreken van bewijs voor het bestaan van deze netwerken juist aangeeft hoe sluw en doortrapt  de  leden ervan zijn.
• De overlevende mogelijk gehersenspoeld is om aan opdrachten van het multi-generationele netwerk te  voldoen.
• Elk telefoontje of kaartje of ander teken van leven van u zo’n boodschap zou kunnen zijn.

​We geven het even kort weer, maar waar het op neerkomt is dat u in een patstelling zit, als u de pech hebt dat uw kind in handen van een dergelijke complotdenker is gevallen. Die zijn er overigens ook bij GZ-psychologen. Alles wat u doet keert zich tegen u. Daarom is de titel van deze pagina: ‘Wat nu te doen?’ niet helemaal adequaat. U kùnt niet veel doen!

​Mocht u zich er niet bij willen neerleggen, dat dit onrecht bestaat, dan hebt u aan Rob Kok een goede: (link nog toe te voegen).

​Los daarvan kunt u anoniem uw verhaal op deze website kwijt en u aansluiten bij een groep lotgenoten, enerzijds om elkaar morele steun te verlenen, anderzijds om, als u daaraan behoefte hebt, ruchtbaarheid te geven aan het feit dat het pandora-gedachtegoed nog steeds brokken maakt. Dat mag niet onzichtbaar blijven. Op de volgende pagina kunt u lezen wat lotgenoten onder de noemer Werkgroep Fictieve Herinneringen (WFH) allemaal bereikt hebben. Hun missie is helaas nog niet voltooid. Het is nu aan een nieuwe generatie om die af te maken.