DE LEBZ

10 mei 2021

Zaterdag 8 mei hervatte onderzoeksprogramma Argos haar kruistocht tegen de Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken, de LEBZ. Deze zou rondom de coming out van Griet op de Beeck als incest-slachtoffer publiciteit hebben georkestreerd om ‘hervonden herinneringen’ in een kwaad daglicht te stellen en ongeloofwaardig te maken.

Nou en?

Als je als redacteur eenmaal door het complotgerelateerde DART Center for Journalism and Trauma* gehersenspoeld bent en de wereld om je heen alleen nog maar door een trauma-bril kunt waarnemen, dan ga je er waarschijnlijk sowieso vanuit dat tegengeluiden door ‘daders’ worden vertolkt. In dat geval wordt de LEBZ in jouw beleving gestuurd door een ondergrondse elitaire kliek van pedofielen, die elkaar de hand boven het hoofd houden.

Maar laat nu eens voor één keer de gedachte toe dat de LEBZ het beste met zowel ‘overlevers’ als de vermeende daders voorheeft.** In bijgevoegde documentaire kun je zien wat er bij afwezigheid van een Engels equivalent van de LEBZ gebeurt. Voordat de LEBZ in Nederland werd opgericht, ging het hier ook zo toe. In eerdere programma’s van Argos over dit thema heet het dat de LEBZ er is om potentiële daders uit de wind te houden. Dat moge oppervlakkig gezien zo lijken, maar de bescherming betreft in feite het voorkomen van de escalatie – waarvoor wij de naam ‘Pandora- proces’ reserveren – die een verwoestende uitwerking kan hebben op een veel breder gedefinieerd sociaal systeem. Waaronder de zelfverklaarde overlevers.

Want de LEBZ gaat er op goede gronden vanuit, dat
1) Hervonden herinneringen een fictief karakter hebben
2) Er nooit aanwijzingen zijn gevonden dat Satanisch Ritueel Misbruik (SRM) – of je het nu herbenoemt tot Transgenerationeel Geörganiseerd Geweld (TGG) of niet – ergens ter wereld bestaat. Er komt geörganiseerd (seksueel)geweld voor: ja zeker. Er worden kinderen om commerciële redenen op uiterst sadistisch wijze misbruikt: ook waar. Maar er is geen ‘cult’ die generaties lang jonge kinderen de meest gruwelijke en soms onmogelijke dingen aandoet en ze dusdanig manipuleert dat ze getriggerd kunnen worden in het hol van de leeuw terug te keren, of zichzelf en anderen wat aan te doen. Deze zogeheten ‘programmering’ druist in tegen alle wetenschappelijke kennis die er over beïnvloeding is vergaard.

Hoewel bovengenoemde punten voor de LEBZ niet ter discussie staan, realiseert de expertise-groep zich maar al te goed dat de publieke opinie er andere inzichten op na houdt. Zie hierover onze post van vanmorgen. Het is daarom van belang dat er meer naar buiten wordt gebracht over hoe het geheugen daadwerkelijk werkt: dat ’traumatische ervaringen’ zich meestal juist dwingend aan het bewustzijn opdringen en niet gedissocieerd of verdrongen kunnen worden.

De hoop is dat het bestrijden van onwetenschappelijke cargo-cult ideeën over trauma en geheugen de ’tsunami van trauma’s’ waarvan het Dart Center spreekt * een halt kan toeroepen. Echter niet door elk verondersteld trauma te crediteren, maar door de schapen van de wolven te scheiden: onderscheid te maken tussen werkelijk beleefd traumatisch materiaal en verbeelde trauma’s.

Dat we er daarmee niet zijn ondervindt de groep ouders waarvoor deDood van Pandora spreekbuis tracht te zijn, aan den lijve. Zij vormen als groep een ijsberg, waarvan het overgrote deel niet zichtbaar is. Dat feit is een bijwerking van het bestaan van de LEBZ. Eventuele aangiftes tegen ouders die er door hun volwassen kinderen van worden beschuldigd onderdeel van de bovengenoemde ‘cult’ te zijn, worden in de kiem gesmoord. Voor ouders betekent dat, dat ze nooit worden vrijgesproken.

We vragen ons daarom af of het niet mogelijk zou zijn om dit soort zaken – waaraan voor justitie geen eer te behalen valt – in handen van een mediator te leggen. Liefst één met kennis van zaken op dit complexe terrein.