19 april 2021
De door ARGOS in haar missie om transgenerationeel satanisch misbruik onder de aandacht te brengen ingeroepen deskundigen, dragen pseudo-wetenschappelijk en complot- gedachtegoed uit. Dat geldt zowel voor goeroe/psychiater Bessel van der Kolk, die ‘weet wat trauma doet met de hersenen’*, als voor Michael Salter(criminoloog), die conferenties van de ISSTD bezoekt waar het publiek aluminium hoofddeksels draagt uit angst dat ’the cult’ anders hun gedachten zou kunnen beïnvloeden, als voor de Duitse Nationaal Commissaris tegen Kindermisbruik Johannes-Wilhelm Rörig, een jurist met een navenante kennis van psychologie en kennisleer.
Door de keuze van deze drie om hun groezelige stelling te adstrueren dat er overal ter wereld een soort holocaust gaande is van geörganiseerd extreem sadistisch en trangenerationeel seksueel geweld tegen kinderen, doet ARGOS het gros van de slachtoffers van seksueel kindermisbruik tekort. Maar wij moeten toegeven: zij zijn ook nauwelijks sexy. Ze zullen niet tot Kamervragen leiden. En daarmee zijn we eigenlijk terug bij af, terug in de tijden dat seksueel misbruik over het hoofd werd gezien, genegeerd en gebagatelliseerd, of geweten aan het slachtoffer.
Wij – van De Doos van Pandora – ontkennen niet dat er walgelijke uitwassen bestaan, waarbij kinderen – vaak met commercieel oogmerk – als object worden ingezet en mishandeld om de lusten van een stelletje griezels te bevredigen. Daar moet tegen worden opgetreden en daar heeft de juridische wereld, m.n. in de vorm van de zedenpolitie, een belangrijke rol. Laat de geflipte ‘Unabhängiger Beauftragter für Fragen des Sexuellen Kindesmissbrauchs’ zijn juridische expertise in zulke gevallen aanwenden. Waarbij we de kanttekening willen plaatsen dat zijn aanbeveling om slachtoffers op hun woord te geloven, ons niet erg juridisch in de oren klinkt. Om iemand veroordeeld te krijgen heb je toch op z’n minst steunbewijs nodig, zie onze post hieronder over de zaak Franklin.
Maar de ‘overlevers’ waar ARGOS zich op baseert behoren tot een geheel andere categorie slachtoffers dan die waar het hierboven om gaat. Het feit dat ze bijna allemaal DIS/MPS hebben brengt ons op het terrein van de psychologie. De zaak Dutroux – die zo graag als voorbeeld wordt aangehaald door de aan ‘het kwaad’ verslingerde SRM-believers – illustreert bij uitstek dat je dit domein niet moet overlaten aan lieden die geen kaas gegeten hebben van de aantrekkingskracht van een zaak als deze op fantasten, pathologische leugenaars en anderzins niet stevig in hun schoenen staand publiek.
In een eerdere post gingen we daartoe dieper in op getuige X1. Maar er waren meer X-en, die zich door de oververhitte berichtgeving lieten verleiden om een rol in dit drama te spelen. Om met Bessel van der Kolk te spreken: het zou ons niet verwonderen als fMRI- scans aantoonden dat de groep X-getuigen sterke overeenkomsten vertonen met de groep ‘overlevers’ die door ARGOS zijn geïnterviewd. Het zou ons overigens ook niet verbazen als de emotie-radio van ARGOS ervoor zorgdroeg dat een nieuwe groep ‘overlevers’ zich inbeeldt door hun verdorven ouders in een cult misbruikt te zijn. Glasscherven zullen in hun verhalen een prominente rol spelen….**
Tel je nog mee, als slachtoffer, als er misbruik is gemaakt van je kinderlijke vertrouwen in een geliefde en gewaardeerde volwassene? Als je dit in eerste instantie niet als traumatisch beleefde, laat staan dat je kon begrijpen wat seksualiteit inhield? Als het m.n. een ongemakkelijk gevoel betrof, omdat je een zekere spanning bij de ander voelde als er wederzijds genitaliën werden gestreeld? Als je je pas veel later, toen je seksueel begon te rijpen, realiseerde hoe je er als jong kind was ingetuind, welk verraad er was gepleegd? En als je door schaamte over wat je zag als je ‘medeplichtigheid’, niet makkelijk over die gebeurtenissen praat? (Nee, Bessel, AF!!! Koest!!!! Het betreft hier geen ‘posttraumatische amnesie’.)
Het doet er niet toe wat de hersenscans van deze grootste groep slachtoffers van seksueel kindermisbruik zeggen. Waar het om gaat is of we als maatschappij vinden dat seksuele handelingen tussen kind en volwassene door de beugel kunnen. Wij durven de stelling aan dat bovengenoemde strelingen in culturen waarin ze normaal zijn – waaronder de Oudgriekse, destijds – minder schade zullen berokkenen. Maar in het huidige klimaat ligt dat anders. Het feit dat er in de communis opinio tenminste geweld moet worden gebruikt en liefst ook bloed vloeien, wil een voorval als seksueel kindermisbruik kwalificeren, heeft tot gevolg dat we alle andere slachtoffers over het hoofd zien.
* Bekijk over deze bombastische bewering onze posts over het misbruik van neuroscience.
** https://www.vpro.nl/argos/media/afleveringen/2020/uitzending-27-juni-ritueel-misbruik.html
