1 juli 2021 ·
Gisteren* en een aantal weken eerder** besteedden we aandacht aan de psychiater prof. J. Bastiaans. Het verband met ons thema betreft de zogeheten ‘verdrongen herinneringen’, die volgens het psychoanalytisch gedachtegoed niet grijpbaar zijn voor de persoon in kwestie, maar die wel een infauste invloed zouden kunnen uitoefenen op de menselijke geest.
Meestal zou het herinneringen betreffen aan traumatische voorvallen die men liever niet onder ogen wil zien. Daarom zouden ze onbewust naar een duister hoekje van de menselijke geest worden geleid, waar ze voor eeuwig en onveranderd worden gestald. Het evolutionaire nut daarvan ontgaat ons. Niet alleen veroorzaken zulke herinneringen – aldus de psychanalytische theorie – aanzienlijke psychische problematiek op latere leeftijd, ook zouden ze ertoe kunnen leiden dat het subject geen maatregelen kan nemen om herhaling van verschrikkelijke gebeurtenissen te voorkomen.
Lees verder