Categoriearchief: Sociale besmetting

HYSTERIE À LA CHARCOT

17 augustus 2021

In hoofdstuk 1: HOE HYSTERIE EN INCEST MET ELKAAR VERVLOCHTEN RAAKTEN, proberen we de geschiedenis van de huidige DIS-therapie te achterhalen. Daarbij gaan we terug naar de oude Grieken en scheren in vogelvlucht over de eeuwen, waarbij we o.a. op Charcot stuiten. Charcot, Jean Martin (1825 – 1893), te onderscheiden van zijn zoon Jean Baptiste, die een bekende poolonderzoeker werd, was al zeer bekend voordat hij zijn beruchte opmerkzame blik op het verschijnsel hysterie liet vallen.

Gepromoveerd op het verschil tussen jicht en reumatiek, had hij de bij diabetici beruchte Charcot-voet beschreven, zich beziggehouden met het onderscheid tussen M.S. en de ziekte van Parkinson en ‘De Ziekte van Charcot’ ontdekt, die tegenwoordig als ALS te boek staat en die voor lange tijd geassocieerd zal worden met de meest beroemde lijder eraan: Stephen Hawkins.

Lees verder →

MASSA-HYSTERIE?

9 augustus 2021

PERSOONLIJK BERICHT VAN SASKIA VAN DER STOEL

Het idee dat hetzij electromagnetische straling, ofwel ultrageluid, op Amerikaanse diplomaten zou worden ‘afgevuurd’*, lijkt me natuurkundig gezien zeer onwaarschijnlijk. Het is natuurlijk mogelijk dat ik niet op de hoogte ben van de laatste snufjes, maar e.e.a. tart de wetten van de fysica zoals ik die ken.

Daarom wordt het tijd de hypothese dat het hier om massahysterie kan gaan, eens nader onder de loep te nemen. E.e.a. begon in Cuba, toen de Amerikaanse ambassade daar in de nadagen van Obama net geopend was. Massahysterie breekt in het algemeen uit als mensen een dreiging ervaren. Eerder, in het begin van de Koude Oorlog, waren dat ‘de communisten’. Vele Amerikaanse staatsburgers werden in het gevang geworpen – en sommige zelfs ter dood veroordeeld – vanwege deze ‘moral panic’. Het was een ware heksenjacht. Een fenomeen, overigens, dat bij massahysterie past als twee trommelstokken.

Lees verder →

APARTHEID

11 juli 2021

De blanke van de zwarte mensen (of wat de huidige woke-terminologie ook voorschrijft ) scheiden, is apartheid. De jongeren van de ouderen scheiden – zoals in de voetsporen van de pandemie werd voorgesteld – is apartheid. Homogene (lotgenoten)groeperingen zijn een manifestatie van apartheid, of het nu L, H, B, T, O, of welke letter die in dit rijtje thuishoort ook, is. Zich als zijnde ‘overlever’ van rituele gruwelen afzonderen van de rest van de ‘pedofiele’, door de elite geregeerde wereld – en in het bijzonder van de daarvan beschuldigde ouders – is apartheid

.Is er wat tegen apartheid, zeker als er geen waarde-oordeel aan gekoppeld wordt? Wel degelijk! De herkenning en erkenning die men bij elkaar vindt, zorgt voor het aanscherpen van de grenzen met de rest van de mensheid en voor het duiden van alles-en-nog-wat in termen van de groeps-obsessie. Dit geeft in uiterste instantie aanleiding tot complottheorieën. Een kindergrafje kan al reden zijn voor ‘overlevers’ en hun volgelingen om te vermoeden dat ‘het’ weer is gebeurd. Dat – bijvoorbeeld – van Dissel zich aan kinderen heeft vergrepen*.

Lees verder →

STIJLKENMERKEN MIS LIT*

5 juni 2021 ·

Sfeer van kameraadschap, door het vuur gaan, verraad, vuurpeleton, moffen ombrengen/vergelding, de kelder in de Euterpestraat, één van de weinige overlevenden zijn, eeuwige trouw zweren, survivalguilt, geheime codes, gemarteld worden (maar niet doorslaan), explosieven, treinovervallen, geen onrecht kunnen verdragen, ‘mijn plicht doen’, opoffering.

Lezers hebben in bovenstaande opsomming ongetwijfeld de retoriek van het verzet herkend. De lijst kan nog worden uitgebreid, maar we hebben ons beperkt tot een willekeurige selectie uit de uitgeschreven teksten (1975)* van LSD sessies van de Leidse psychiater prof. J. Bastiaans met ene ‘Willem van Salland.’ Meer over degene die zich achter dit pseudoniem verschool in het te schrijven boek.

Lees verder →

DE TRAUMAMYTHE

1 juni 2021 

De hedendaagse trauma-cultuur is rechtsstreeks ontstaan uit de representatie van de Holocaust in de massa-media. Voor de consumptie ten behoeve van een groot publiek werd de complexe historische episode teruggebracht tot een eenvoudige mythe over het ultieme kwaad, dat uiteindelijk werd overwonnen door het goede. Geen wonder dat Reagans opmerking tijdens het bezoek aan een Duitse begraafplaats, dat ‘Duitsers evengoed slachtoffer waren van de Holocaust’, voor ophef zorgde. Deze acteur hield zich niet aan het script!

Lees verder →

LEGIOEN IS MIJN NAAM, WANT WE ZIJN MET VELEN.

Markus 591-20

22 april 2021

Het is inherent aan een facebook-pagina dat je niet dieper op zaken kunt ingaan. Een boek is daartoe meer geëigend – en zoals gezegd: als het een beetje meezit zal dat er ook komen.

Tot die tijd knippen we ons onderwerp op in losse stukjes. Het is ironisch dat we daarmee precies het omgekeerde doen als mensen die zich een traumatisch verleden aanmeten. Die hebben het vaak over ‘puzzelstukjes’ waarover ze beschikken. Aanwijzingen die – met elkaar – tot de conclusie leiden dat ze ernstig zijn misbruikt. Het feit ze daar voorheen volstrekt onwetend van waren ligt aan de basis van de huidige trauma-psychologie.

Lees verder →

EEN VERGETEN GROEP

25 maart 2021

Demissionair Minister Grapperhaus heeft de commissie Hendriks opdracht gegeven om onderzoek te doen naar geörganiseerd sadistisch misbruik van minderjarigen en om daarbij gebruik te maken van zoveel mogelijk bronnen*. Bij de opsomming daarvan wordt er echter één over het hoofd gezien: de ouders van de vermeend misbruikten.

Sinds ‘parentblaming’ in de geestelijke gezondheidszorg ‘bon ton’ is, betrekt men hen niet meer bij de anamnese van hun – m.n. volwassen – kinderen. Daardoor gaat er een hele hoop informatie verloren. De gang van zaken rond de Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS) heeft uitgewezen dat de eenzijdige focus op het vermeende trauma tot resultaat had dat hulpverleners persoonlijkheids-kenmerken die al voor het trauma bestonden uit het oog verloren.

Lees verder →

MPS/DIS EN DE GEVOLGEN VAN DE DIAGNOSE

23 maart 2021

Het is inmiddels bijna 30 jaar geleden, dat Freud-kenner Frederic Crews twee spraakmakende essays publiceerde in The New York Review of Books en daarin de frase ‘the memory wars’ muntte. Twee jaar later werden ze onder dezelfde naam in boekvorm uitgegeven. Mede op grond van documentaires als de onderstaande zou je denken dat de MPS/DIS-beweging daarna geen poot meer had om op te staan.

Lees verder →