8 september 2022
Rapport over ritueel misbruik onmogelijke opgave. Commissie geeft het verlossende antwoord niet.
Dit artikel van 21 April 1994 had ook van nu kunnen zijn. Met dien verstande dat er in 1994 wetenschappers waren, die openbaar een tegengeluid lieten horen. Die wezen op de sociale besmettelijkheid van dit volksgeloof, door te refereren aan mis lit bestsellers, media-aandacht en speciaal daarvoor gevoelige fantasy prone personalities. Die onderzoeken uit andere landen aanhaalden, waar men deze craze/massa-hysterie al eerder had meegemaakt en onderzocht.
Zo publiceerde FBI agent Kenneth Lanning in 1992 een uitgebreid onderzoek naar claims van wat toen nog ‘SRA’ werd genoemd: Satanisch Ritueel Misbruik. En vond geen aanwijzing dat de verhalen op waarheid berustten. Ook vond er een uitgebreid wetenschappelijk onderzoek in Engeland plaats naar het to be or not to be van SRA. De neerslag ervan is te lezen in het veel geprezen boek ‘Speak of the Devilʼ door J.S. La Fontaine.
In geen van de onderzoeken naar SRA was ook maar een spoortje te vinden van de veronderstelde rituele offeringen en begraven babylijkjes. Hetgeen voor de gelovers aan deze praktijken bewijs temeer was dat er notabelen bij de wandaden betrokken waren, in staat om bewijs te manipuleren. Want aantonen dat iets NIET bestaat, is nu eenmaal onmogelijk.
Het verschil tussen toen en nu is dat wetenschappers die geloven in transgenerationeel misbruik inmiddels in een andere ‘bubble’ verkeren dan degenen die ervan overtuigd zijn dat de verhalen niet kloppen en berusten op suggestie en ziekterol-gedrag. Men publiceert in verschillende tijdschriften en gaat nauwelijks meer met elkaar in discussie. Je zou kunnen zeggen dat de wereld van de psychologie op dit vlak is ‘gedissocieerd’. De memory-war van destijds is een ‘koude’ oorlog geworden. Elke partij verzamelt munitie ten behoeve van het eigen gelijk, zonder die af te schieten.
Door dat feit, echter, kunnen ernstige misstanden blijven bestaan. Dit is niet hoe de wetenschappelijke gemeenschap zou behoren te functioneren. Men zou met open vizier met elkaar in discussie moeten gaan, zonder professionele of persoonlijke repercussies Dat ook de meeste journalisten zich muisstil houden*, op het gevaar af zich de woede van andersdenkenden op de hals te halen, stemt des te treuriger. Tenslotte zouden zij een luis in de pels moeten zijn.
Ter vergoelijking moet worden vermeld dat de meeste wetenschappers die zich in Nederland destijds tegen hervonden herinneringen en vergelijkbare misverstanden keerden, forensisch psychologen waren, die m.n. getroffen werden door het onrecht van de vele strafzaken (m.n. tegen ouders), die beschuldigingen op grond van SRA teweegbracht. Mede door de oprichting van de LEBZ** is daar inmiddels geen sprake meer van. Hetgeen de wetenschappers in kwestie misschien de illusie gaf dat de memory wars voorbij waren en de andere partij verslagen.
Echter: het geloof in hervonden herinneringen en het daarop gebaseerde SRA is als een veenbrand die niet makkelijk wordt gedoofd.*** Het veen staat in dit geval voor de publieke opinie, als altijd gevoelig voor urban legends. Dat het vuur niet zichtbaar is voor de betrokken wetenschappers, wil niet zeggen dat het is uitgedoofd.
Om de analogie met de vuur voort te zetten: Wij, van De Doos van Pandora, hebben herhaaldelijk ervaren dat men zich niet aan deze materie wil branden. Onze verzoeken om naast de bloederige claims van ‘overleversʼ van SRA ook de wat minder spectaculaire kant van om die reden door hun kinderen verstoten ouders te mogen tonen, werden door de pers met een oorverdovend stilzwijgen beantwoord. Deze houding, namelijk het zich afsluiten voor andere geluiden, is tevens exemplarisch voor therapeuten en overlevers rondom SRA. Het komt de reality testing van hun claims niet ten goede.
Maar ze zijn dan ook, zo lijkt het, niet geïnteresseerd in de waarheid. Naar goed postmodernistisch gebruik wordt deze teruggebracht tot ‘de eigen waarheidʼ.
*Zeker na de lading bagger die Volkskrantcolumnist Max Pam over zich heen kreeg, nadat hij in voorzichtige bewoordingen zijn twijfel durfde uit te spreken over de conclusie die Griet op de Beeck publiekelijk trok uit een serie ongerelateerde gevoelens en vergezochte ‘aanwijzingen’.
https://www.bnnvara.nl/joop/artikelen/max-pam-slaat-de-plank-mis-met-kritiek-op-misbruikrelaas-griet-op-de-beeck https://vileine.com/2017/09/30/minifesto-incest-slachtoffers-lijden-onder-hoon-griet-op-de-beeck/
** Landelijke Expertisegroep Bijzondere Zedenzaken
***The myth of repressed memories is likely one that we have to debunk over and over, for each new generation. Steven Novella (5-11-2014) : False Memory Syndrome Alive and Well. www.sciencebasedmedicine.org
