19 april 2021
Wij vertegenwoordigen ouders die door één of meer volwassen kinderen zijn verstoten, omdat deze zijn gaan geloven dat hun schijnbaar normaal verlopende jeugd een façade is geweest voor de meest mensonterende kwellingen die je je kunt indenken. Dit veroorzaakt bij de ouders en het gezin van herkomst een open wond, waar maatschappelijke gebeurtenissen met enige regelmaat in poken. De uitzending van ARGOS heeft ouders en verwanten tot op het bot geraakt.
Waar de ingeslagen weg aan de kant van de verloren zonen en dochters ten diepste toe kan leiden, wordt gedemonstreerd door het nu volgende verhaal over Gigi Jordan, een vrouwelijke miljonair en moeder van een in 2001 geboren jongetje: Dude.
Er was iets met Dude. Naarmate hij ouder werd viel op dat hij passief was en daar kwam nog bij dat hij maar niet leerde praten. Niet lang geleden zou elke ouder in zo’n geval aan autisme hebben gedacht, maar sinds de opkomst van het begrip ‘psychisch trauma’ is de differentiaal diagnose uitgebreid met het idee dat ernstig misbruik kan maken dat de ’taalgebieden in de hersenen’ overweldigd worden door ‘het emotionele brein’. Deze pseudo-neuroscience heeft mede dankzij Bessel van der Kolk een groot publiek bereikt.
Moeder Gigi gebruikte een in kringen van sommige trauma-therapeuten courante methode om het haar zoon mogelijk te maken zijn hart te luchten: ‘gefaciliteerde communicatie’. Terwijl Dude onverschillig een andere kant op staarde, leidde zij zijn hand naar een toetsenbord. En na enig oefenen verscheen daar een eloquent verslag van de kwellingen die hij had ondergaan in handen van zijn vader en een satanische sekte.
We zullen de lezer de inmiddels bekende details besparen. Voor hen die ze nog niet kennen bevelen wij de uitzending van ARGOS: glasscherven en duistere rituelen aan. Zoals het programma terecht opmerkt lijken alle verhalen op elkaar.
Had Gigi het niet gedacht! Haar paniek nam hand over hand toe. Totaal overstuur probeerde ze aangifte te doen, maar haar geestestoestand leidde er toe dat men haar niet serieus nam. En dat in een land waar de LEBZ, voor zover wij weten, geen invloed heeft. Bedreven in het googelen stuitte Gigi uiteindelijk via de website stopritualabuse op een therapeut die haar wel geloofde. Deze Ellen Lacter* motiveerde dat later door te wijzen op het feit dat de tekst van Dude bijna letterlijk overeen kwam met getuigenissen van andere cult-kinderen.
Ze kon dan ook niet anders doen dan olie op het vuur van de bizarre angsten van Gigi te gooien. Samen kwamen ze er achter dat de cult nog steeds achter Dude aan zat. Daar waren talrijke aanwijzingen voor, die niet ingewijden misschien als gewone feiten des levens zouden beschouwen, maar Lacter en Gigi wisten wel beter. Voor een uitgebreider verslag van de gebeurtenissen en een beschrijving van de groeiende paranoia die zich van Gigi meester maakte, verwijzen wij naar het boek dat we over deze materie zullen uitbrengen.
In het kader van deze pagina moeten we een lang verhaal kort maken: Gigi besloot op een bepaald moment haar inmiddels 8 jarige zoon de genadedood te schenken. Ze is – in onze ogen onterecht – tot 18 jaar gevangenisstraf veroordeeld. Ellen Lacter loopt nog vrij rond – is, zoals men dat in het Engels noemt, still alive and kicking.
In Nederland zijn er de nodige therapeutische geestesverwanten van Ellen Lacter. Wij kunnen de Tweede Kamer alleen maar verzoeken deze horde traumatherapeuten, die wordt aangevoerd door Aline Terpstra**, een halt toe te roepen. Is het niet voor de verstoten ouders, doe het dan voor hun verdoolde kinderen!
*https://greyfaction.org/resources/proponents/lacter-ellen/